Ин навбат меҳмони барномаи “Бол” Искандар Хоҷазода, магистранти риштаи сиёсатшиносии яке аз донишгоҳҳои Ҳиндустон аст. Мо бо ӯ доир ба бурсияи дастраскардааш, сифати таълим, умумият ва тафовути таҳсил дар Тоҷикистону Ҳинд ва нақшаҳои ояндааш суҳбат пурсидем.
Искандар хатмкардаи риштаи забоншинос-тарҷумони Донишгоҳи миллии Тоҷикистон буда, як сол дар ин донишгоҳ ба донишҷӯён дарс гуфтааст.
“Магистранти донишгоҳ будам ва дарс мегуфтам. Ман имкон пайдо кардам, ки дар шаҳри Гуанҷоуи Хитой таҳсил кунам. Ҳатто бо боғчае шартнома бастем, ки дар баробари таҳсил, ба кӯдакон забони англисӣ меомӯзонам, вале бемори ҳамагири COVID-19 сар заду рафтанам лағв гардид. Баъдтар имкон шуд, ки зинаи магистратураро бо бурсияи махсус дар Ҳиндустон ба даст орам ва ин кишвар оям.”, — нақл кард ҳамсуҳбати мо.
Бурсияи ба дастовардааш имкон медиҳад, ки ду сол таҳсилу хобгоҳи ройгон дошта, ҳар моҳ 280 доллар идрорпулӣ гирад.
“Масъалаи муносибати мардум, устодон ва ҳамкурсон хуб аст, вале бояд бигӯям, ки сифати таълими худамон беҳтар аст. Дар мо синфхонаҳоямон бо тамоми лавозимоти зарурӣ муҷаҳҳаз буданд, вале ин ҷо чунин нест. Устодон омада лексияро мехонанду мераванд, мисли устодони тоҷик раҳмдилу дилсӯзу роҳнамо нестанд, вале дар масъалаи имтиҳонот хеле сахтгиранд. Имтҳонҳои мо шифоҳӣ мегузаранд ва ба ҳар як савол то 4-5 саҳифа ҷавоб менависем.”, — илова кард Искандар.
Искандар яке аз фаъолони донишгоҳ маҳсуб меёбад. Ӯ пас аз хатми магистратура ба Ватан бармегардад ва ба кори донишгоҳаш идома медиҳад.
Ҳафизуллоҳ Тоҳирӣ